آیت‌الله سید علی قاضی طباطبایی یکی از برجسته‌ترین عرفا و فقهای شیعه در قرن چهاردهم هجری بود. او در سال ۱۲۸۲ قمری در تبریز به دنیا آمد و از همان دوران کودکی تحت تربیت علمی و معنوی پدرش، سید حسین قاضی، قرار گرفت. سید حسین قاضی از فقهای نامدار زمان خود بود و تأثیر بسزایی در شکل‌گیری شخصیت علمی و عرفانی فرزندش داشت.
سید علی قاضی تحصیلات ابتدایی خود را در تبریز آغاز کرد و سپس برای ادامه تحصیلات به نجف اشرف مهاجرت نمود. در حوزه علمیه نجف، تحت نظر استادان بزرگی همچون آخوند ملامحمدکاظم خراسانی، سید محمدکاظم یزدی و میرزا حسین نوری، علوم دینی را فرا گرفت و در سنین جوانی به درجه اجتهاد رسید. با وجود توان علمی بالا، او به عرفان و سیر و سلوک معنوی علاقه فراوان داشت و در این مسیر شاگردان برجسته‌ای تربیت کرد.
یکی از جنبه‌های برجسته شخصیت آیت‌الله قاضی، پیوند میان فقه و عرفان در سیره علمی و عملی او بود. او معتقد بود که فقیه حقیقی باید علاوه بر آگاهی از احکام شرعی، از معرفت الهی و سیر و سلوک عرفانی نیز بهره‌مند باشد. در همین راستا، او شاگردانی تربیت کرد که هرکدام بعدها از علمای برجسته حوزه‌های علمیه شدند. از جمله مشهورترین شاگردان او می‌توان به علامه طباطبایی، سید محمدحسین تهرانی و شیخ محمدتقی آملی اشاره کرد.
آیت‌الله قاضی علاوه بر تدریس و تربیت شاگردان، آثار علمی و عرفانی متعددی نیز از خود به جای گذاشت. هرچند بیشتر تعلیمات او به‌صورت شفاهی بوده و شاگردانش آن‌ها را نقل کرده‌اند، اما رساله‌ها و نوشته‌هایی نیز از او باقی مانده است که به معرفی عرفان عملی و توحید ناب پرداخته‌اند. روش تربیتی او بر مبنای قرآن، سنت و سیرۀ عرفای بزرگ همچون ابن‌عربی و سید بحرالعلوم بود.
از ویژگی‌های شخصیتی او می‌توان به تواضع، زهد، عبادت‌های طولانی، انس با قرآن، و ارتباط نزدیک با مردم اشاره کرد. با وجود جایگاه علمی رفیع، او همواره خود را خدمتگزار مردم می‌دانست و در حل مشکلات آنان کوشا بود. نقل است که او شب‌ها در کوچه‌های نجف پرسه می‌زد تا از وضعیت زندگی فقرا و نیازمندان آگاه شود.
آیت‌الله قاضی در سال ۱۳۶۶ قمری در نجف اشرف دار فانی را وداع گفت و در قبرستان وادی‌السلام به خاک سپرده شد. میراث علمی و معنوی او همچنان در حوزه‌های علمیه و محافل عرفانی پابرجاست و شاگردان و آثار او تأثیر ماندگاری بر علوم اسلامی و عرفان شیعی داشته‌اند. زندگی او نمونه‌ای روشن از تلفیق علم، عرفان و اخلاق بود که می‌تواند الگوی ارزشمندی برای علاقه‌مندان به این عرصه‌ها باشد.