امام حسین (ع)، سومین امام شیعیان و فرزند امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س)، دختر پیامبر اکرم (ص)، در سوم شعبان سال ۴ هجری قمری در مدینه به دنیا آمدند. ایشان با نام کامل حسین بن علی بن ابی‌طالب شناخته می‌شوند و به دلیل ویژگی‌های اخلاقی برجسته و نقش محوری‌شان در حماسه کربلا، جایگاه ویژه‌ای در تاریخ اسلام دارند.
امام حسین (ع) دوران کودکی خود را در کنار پیامبر اسلام (ص) گذراندند و از ایشان درس‌های معرفتی و اخلاقی بسیاری آموختند. پیامبر (ص) محبت زیادی به امام حسین (ع) داشتند و بارها از فضائل ایشان سخن گفته‌اند. پس از وفات پیامبر، ایشان در کنار پدرشان، امام علی (ع)، به حفظ و گسترش ارزش‌های اسلامی مشغول بودند.
در دوران خلافت امیرالمؤمنین علی (ع)، امام حسین (ع) شاهد تحولات بسیاری بودند. پس از شهادت امام علی (ع) و سپس برادرشان امام حسن (ع)، رهبری شیعیان به ایشان سپرده شد. در این زمان، معاویه، خلیفه اموی، با سیاست‌های خود سعی در تضعیف ارزش‌های اسلامی داشت. امام حسین (ع) در این دوران مقاومت کردند و تلاش کردند تا وحدت اسلامی و عدالت حفظ شود.
با مرگ معاویه، پسر او یزید به خلافت رسید. یزید از امام حسین (ع) بیعت خواست، اما امام این درخواست را رد کردند چرا که یزید را فردی ناصالح برای رهبری مسلمانان می‌دانستند. این مخالفت باعث آغاز قیامی شد که به واقعه عاشورا انجامید.
در سال ۶۱ هجری قمری، امام حسین (ع) به همراه خانواده و یارانشان راهی کربلا شدند. در دهم محرم، ایشان و یاران وفادارشان در نبردی نابرابر، با شجاعت و ایمان بی‌نظیر، در برابر لشکر یزید مقاومت کردند. این قیام حماسی، که با شهادت امام حسین (ع) و بسیاری از اعضای خانواده‌شان همراه بود، تبدیل به نمادی از ایثار، آزادی و مقاومت در برابر ظلم شد.
واقعه کربلا و پیام امام حسین (ع) برای مبارزه با ظلم، عدالت‌خواهی و انسانیت، همواره در قلب مسلمانان و علاقه‌مندان به عدالت باقی مانده است. ایشان به عنوان الگویی برای ایستادگی در برابر ناحق و ظلم شناخته می‌شوند و مراسم عاشورا و اربعین هر ساله یادآور این واقعه تاریخی عظیم است.