اویگن ریتر فون بوهم-باورک (به آلمانی: Eugen Ritter von Böhm-Bawerk) یک اقتصاددان اتریشی و سیاست‌مدار بود که در ۱۲ فوریه ۱۸۵۱ در شهر برن (موراوی، امپراتوری اتریش) به دنیا آمد و در ۲۷ اوت ۱۹۱۴ در کرامشاخ، اتریش-مجارستان درگذشت. او یکی از برجسته‌ترین نظریه‌پردازان اقتصاد سکولار اتریشی بود و به همراه کارل منگر و فریدریش فون ویزر، سه پایه‌گذار این مکتب اقتصادی بود.
اویگن بوهم-باورک در دانشگاه وین تحصیلات خود را در رشته حقوق انجام داد و در طول زندگی خود به موسسات مختلفی مانند دانشگاه هایدلبرگ، لایپزیگ و یئنا رفت و تحصیلات خود را تکمیل کرد. او در سال ۱۸۷۲ به وزارت مالیه اتریش منتقل شد و تا سال ۱۸۷۵ در آنجا خدمت کرد. در سال ۱۸۸۰ به اینسبروک رفت و در سال ۱۸۸۴ به عنوان استاد مشترک در دانشگاه اینسبروک شروع به تدریس کرد.
اویگن بوهم-باورک در سال ۱۸۸۹ به وین بازگشت و در وزارت مالیه اتریش شرکت کرد و در سال ۱۸۹۲ در اصلاحات ارزی مشارکت داشت. او در سال ۱۸۹۵ به عنوان وزیر مالیه اتریش منتصب شد و تا سال ۱۹۰۴ در این سمت خدمت کرد1 در سال ۱۹۰۴ به عنوان استاد اقتصاد در دانشگاه وین انتخاب شد و تا زمان مرگ خود در آنجا تدریس کرد.
اویگن بوهم-باورک به خاطر نظریه‌های اقتصادی‌اش شناخته می‌شود، از جمله نظریه‌های مالکیت، قیمت و سوددهی. او اولین اقتصاددانی بود که نظریه‌های کارل مارکس را از نظر انتقادی بررسی کرد و اظهار داشت که کارگران نسبت به سرمایه‌گذاران از نظر انتقادی متفاوت‌تر هستند. او همچنین به نظریه‌های مالیاتی و اصلاحات ارزی نیز کمک کرد و تأثیرات بلندمدتی بر اقتصاد اتریش داشت.