آندو در سن ۲۲ سالگی شرکت بافندگی خود را در تایپه تأسیس کرد. در سال ۱۹۳۳ به اوزاکا، ژاپن رفت و در حالی که در دانشگاه ریتسومیکان اقتصاد میخواند، یک شرکت پوشاک تأسیس کرد. پس از جنگ جهانی دوم و پایان استعمار ژاپن بر تایوان، آندو تصمیم گرفت تابعیت جمهوری چین را بپذیرد، اما در سال ۱۹۶۶ برای همسرش دوباره تابعیت ژاپنی گرفت.
در سالهای پس از جنگ جهانی دوم، ژاپن با کمبود مواد غذایی مواجه بود و وزارت بهداشت این کشور مردم را به خوردن نان ساخته شده از آرد گندم که توسط آمریکا تأمین میشد، تشویق میکرد. آندو تعجب کرد که چرا به جای نودل، که غذایی آشنا برای ژاپنیها بود، نان توصیه میشود. پاسخ این بود که کارخانههای تولید نودل بسیار کوچک و ناپایدار بودند. بنابراین، آندو تصمیم گرفت خودش تولید نودل را آغاز کند.
در سال ۱۹۵۸، پس از چندین مرحله آزمایش و خطا، آندو اولین محموله نودل فوری پیشپخته را به بازار عرضه کرد. این اختراع به سرعت محبوب شد و به گسترش استفاده از نودل آماده در سراسر جهان کمک کرد. در سال ۱۹۷۱، آندو نودل فنجانی را ابداع کرد که در بستههای فنجان شکل عرضه میشد و با ریختن آب جوش روی آن آماده مصرف میشد.
آندو معتقد بود که “صلح زمانی در جهان برقرار میشود که مردم غذای کافی برای خوردن داشته باشند.” او در سال ۲۰۰۵ و در سن ۹۴ سالگی سومین اختراع خود را عرضه کرد: سوپ نودلی که در فضا و در شرایط بیوزنی توسط فضانوردان قابل استفاده بود.
مموفوکو آندو در ۵ ژانویه ۲۰۰۷ در سن ۹۶ سالگی درگذشت. او به عنوان یکی از بزرگترین مخترعان و کارآفرینان صنعت غذا شناخته میشود و میراث او همچنان در سراسر جهان زنده است.