حبیب بن مظاهر اسدی، یکی از یاران وفادار امام حسین (علیه‌السلام) و از شهدای بزرگ واقعه کربلا، در سال 605 میلادی (چهارده سال پیش از هجرت پیامبر اسلام) در قبیله بنی‌اسد در یمن به دنیا آمد. او از دوران کودکی به مدینه مهاجرت کرد و در محیطی پر از ایمان و تقوا رشد یافت. حبیب از اصحاب خاص امام علی (علیه‌السلام) بود و در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان در کنار ایشان جنگید.
حبیب بن مظاهر به دلیل دانش و تقوای خود، در میان یاران امام علی (علیه‌السلام) جایگاه ویژه‌ای داشت. او حافظ قرآن بود و در علوم اسلامی از جمله فقه، تفسیر و حدیث تبحر داشت. همچنین، او عضو گروه “شرطة الخمیس” بود که نیروی ویژه و وفادار امام علی (علیه‌السلام) به شمار می‌رفت.
پس از شهادت امام حسن (علیه‌السلام)، حبیب به امام حسین (علیه‌السلام) پیوست و از جمله کسانی بود که برای ایشان نامه نوشت و از ایشان دعوت کرد تا به کوفه بیایند. با این حال، پس از خیانت کوفیان و شهادت مسلم بن عقیل، حبیب به طور مخفیانه از کوفه خارج شد و به امام حسین (علیه‌السلام) در کربلا پیوست.
در روز عاشورا، حبیب بن مظاهر فرماندهی جناح چپ سپاه امام حسین (علیه‌السلام) را بر عهده داشت. او با شجاعت و استقامت در برابر سپاه یزید جنگید و در این نبرد، 62 نفر از دشمنان را به هلاکت رساند. سرانجام، در سن 75 سالگی، حبیب به شهادت رسید و به جمع شهدای کربلا پیوست.
حبیب بن مظاهر به عنوان نمادی از وفاداری، شجاعت و ایمان در تاریخ اسلام شناخته می‌شود. آرامگاه او در حرم امام حسین (علیه‌السلام) در کربلا قرار دارد و زیارتگاه عاشقان اهل‌بیت است. زندگی و شهادت حبیب بن مظاهر، الگویی برای تمامی مسلمانان در دفاع از حق و ایستادگی در برابر ظلم است.