حضرت خضر (ع) یکی از شخصیت‌های برجسته دینی است که در قرآن کریم و روایات اسلامی به عنوان فردی حکیم، دانشمند و مورد لطف ویژه خداوند شناخته می‌شود. نام او صریحاً در قرآن ذکر نشده، اما داستان ملاقات او با حضرت موسی (ع) در سوره کهف آمده است. طبق روایات اسلامی، حضرت خضر (ع) به عنوان یکی از اولیاءالله و انسان‌هایی با علم لدنی (علم ویژه الهی) شناخته می‌شود. او نمادی از حکمت و بینش عمیق الهی است که فراتر از عقل و دانش بشری عمل می‌کند.
بر اساس قرآن کریم، حضرت موسی (ع) به دستور خداوند با حضرت خضر (ع) دیدار کرد تا از دانش و حکمت او بهره‌مند شود. این داستان در سوره کهف آمده است و یکی از معروف‌ترین روایات قرآنی درباره حضرت خضر (ع) محسوب می‌شود. در این داستان، حضرت خضر (ع) با انجام سه عمل، حکمت الهی را به حضرت موسی (ع) نشان می‌دهد: سوراخ کردن کشتی، کشتن نوجوان و برپا کردن دیواری در دهکده‌ای ناآشنا. این اعمال در ظاهر غیرمعمول و غیرقابل توجیه به نظر می‌رسند، اما حضرت خضر (ع) در پایان حکمت و دلیل الهی هر یک از آن‌ها را توضیح می‌دهد و به حضرت موسی (ع) نشان می‌دهد که علم الهی فراتر از درک بشری است.
یکی از ویژگی‌های مهم حضرت خضر (ع)، عمر طولانی او است. در بسیاری از روایات و داستان‌ها، گفته می‌شود که او هنوز زنده است و در گوشه و کنار دنیا به مردم کمک می‌کند. او نمادی از جاودانگی و حضور همیشگی حکمت الهی در میان انسان‌ها است. برخی از روایات اسلامی نیز او را مرتبط با چشمه‌ی آب حیات معرفی کرده‌اند که نوشیدن از آن باعث جاودانگی می‌شود.
حضرت خضر (ع) در ادیان مختلف از جمله اسلام، مسیحیت و یهودیت مورد احترام قرار دارد. او به عنوان فردی که با خداوند ارتباطی نزدیک دارد و از علوم غیب آگاه است، شناخته می‌شود. بسیاری از مسلمانان به حضرت خضر (ع) به عنوان یکی از اولیاءالله توسل می‌جویند و نام او در ادبیات و عرفان اسلامی به کرات ذکر شده است.
زندگی و شخصیت حضرت خضر (ع) درسی از تسلیم در برابر حکمت الهی و اعتماد به اراده خداوند است. او نشان می‌دهد که گاهی آنچه در ظاهر نامفهوم به نظر می‌رسد، در واقع دارای حکمت عمیق و الهی است. داستان او یادآوری می‌کند که انسان باید با توکل و صبر به خداوند اعتماد کند و بداند که علم الهی همواره فراتر از دانش محدود بشری است.