در شهر تهران، دختری به نام سارا زندگی می‌کرد که پس از سال‌ها تحصیل و کار، با پسری به نام رضا آشنا شد. رضا و سارا پس از مدتی آشنایی، تصمیم گرفتند که نامزد شوند و ازدواج کنند. این دو نفر عاشقانه به هم علاقه‌مند بودند و همه چیز به نظر خوب می‌آمد.
سارا و رضا تصمیم گرفتند که عروسی خود را با شکوه و بزرگ برگزار کنند. اما در طول مراحل برنامه‌ریزی و تدارکات، اختلافاتی بین آن‌ها به وجود آمد. سارا می‌خواست یک مراسم ساده و خصوصی داشته باشد، در حالی که رضا به دنبال یک مراسم بزرگ و تجملاتی بود. این اختلاف نظر باعث بروز تنش‌هایی بین آن‌ها شد و روابط‌شان را تحت تاثیر قرار داد.
سارا و رضا به جای صحبت و حل مشکلات، شروع به دوری از یکدیگر کردند. این اشتباه باعث شد که ارتباطات بین آن‌ها کاهش یابد و هر دو احساس کنند که درک نمی‌شوند. سارا احساس می‌کرد که رضا توجه کافی به خواسته‌ها و نیازهای او ندارد، و رضا نیز احساس می‌کرد که سارا از او فاصله گرفته است.
یک شب، پس از یک بحث شدید، سارا تصمیم گرفت که مدتی به خانه والدینش برود تا بتواند فکر کند و آرام شود. رضا نیز از این تصمیم ناراحت شد، اما فکر کرد که شاید این فاصله به آن‌ها کمک کند تا مشکلاتشان را بهتر حل کنند.
در طول این مدت، هر دو به فکر فرو رفتند و به اشتباهات خود پی بردند. سارا فهمید که باید بهتر به احساسات رضا گوش دهد و خواسته‌های او را درک کند. رضا نیز متوجه شد که باید به خواسته‌های سارا احترام بگذارد و با او در مورد تصمیمات مشترک به توافق برسد.
پس از مدتی، سارا و رضا تصمیم گرفتند که با هم صحبت کنند و مشکلاتشان را حل کنند. آن‌ها با هم نشسته و با صداقت و احترام به یکدیگر گوش دادند. با این گفتگو، هر دو به درک بهتری از نیازها و خواسته‌های یکدیگر رسیدند و تصمیم گرفتند که مراسم عروسی خود را به شکلی برگزار کنند که هر دو از آن راضی باشند.
این تجربه به سارا و رضا یاد داد که در زندگی مشترک، تفاهم و احترام به نیازها و خواسته‌های یکدیگر بسیار مهم است. آن‌ها آموختند که با گفتگو و همکاری می‌توان بر مشکلات غلبه کرد و روابط خود را قوی‌تر ساخت.
این داستان نشان می‌دهد که حتی در روابط عاشقانه و نامزدی، اشتباهات و اختلافات ممکن است رخ دهند، اما با تلاش برای درک و احترام به یکدیگر، می‌توان آن‌ها را حل کرد و به یک زندگی مشترک موفق دست یافت.