سید مهدی بحرالعلوم، یکی از علمای برجسته شیعه و شخصیت‌های والای جهان اسلام، در سال ۱۱۵۵ هجری قمری (۱۷۴۲ میلادی) در نجف اشرف چشم به جهان گشود. او در خانواده‌ای اهل علم و تقوا رشد کرد. پدر وی، سید مرتضی طباطبایی، از بزرگان و علمای برجسته زمان خود بود و نقش مهمی در تربیت علمی و معنوی سید مهدی داشت.
بحرالعلوم از همان کودکی هوش و استعداد خارق‌العاده‌ای از خود نشان داد و در سنین جوانی به تحصیل علوم دینی و معارف اسلامی پرداخت. او نزد علمای بزرگ زمان خود مانند علامه وحید بهبهانی و شیخ یوسف بحرانی، به فراگیری فقه، اصول، حدیث، کلام و تفسیر پرداخت. سید مهدی بحرالعلوم به دلیل تسلط و عمق علمی خود، به سرعت در میان علمای نجف اشرف و سایر حوزه‌های علمیه شناخته شد و به یکی از برترین شخصیت‌های علمی عصر خود تبدیل شد.
وی به سبب تقوا، اخلاق والای انسانی و اشراف کامل بر علوم دینی، به بحرالعلوم مشهور شد که به معنای “دریای دانش‌ها” است. از ویژگی‌های بارز او می‌توان به ارتباط نزدیک و صمیمی با مردم، تواضع فراوان و تلاش برای حل مشکلات و گرفتاری‌های عمومی اشاره کرد. یکی از فعالیت‌های مهم وی، احیای فرهنگ زیارت امام حسین (ع) و اربعین حسینی بود. او تلاش‌های زیادی برای ترویج این سنت ارزشمند انجام داد و نقش مؤثری در تثبیت آن در میان مسلمانان ایفا کرد.
بحرالعلوم همچنین دارای تبحر خاصی در علم عرفان بود و به مقام‌های معنوی و روحانی بالایی دست یافت. ایشان به عمق مسائل عرفانی و فلسفی وارد شد و در زمینه تفسیر آیات قرآنی و فهم احادیث نبوی نیز فعالیت‌های گسترده‌ای داشت. آثار علمی و مذهبی او، همچنان مورد توجه و استناد علمای شیعه و پژوهشگران دینی قرار می‌گیرد.
سید مهدی بحرالعلوم در سال ۱۲۱۲ هجری قمری (۱۷۹۷ میلادی) در نجف اشرف درگذشت و در همان مکان مقدس به خاک سپرده شد. میراث او، یادآور علم، تقوا و خدمت به جامعه است. نام سید مهدی بحرالعلوم همواره در تاریخ اسلام و تشیع به عنوان الگوی دانش و اخلاق ماندگار خواهد بود.