عقد که می‌شه، خطبه‌ی بسم الله می‌شه

به داستان ضرب‌المثل عقد که می‌شه، خطبه‌ی بسم الله می‌شه آورده شده است.

در یک روستای کوچک و زیبا، دو خانواده به نام‌های خانواده‌ی رحیمی و خانواده‌ی صادقی زندگی می‌کردند که از سال‌ها پیش با هم دوست بودند و ارتباط نزدیکی داشتند. فرزندان این دو خانواده، زهرا و محمد، از کودکی با هم بزرگ شده بودند و همیشه کنار هم بودند. دوستی آن‌ها به تدریج به علاقه و عشق تبدیل شد و تصمیم گرفتند که با هم ازدواج کنند.

روزی پدران زهرا و محمد تصمیم گرفتند که مراسم عقد را برگزار کنند و این دو جوان را به عقد هم درآورند. در روز مراسم، همه‌ی اقوام و دوستان در خانه‌ی خانواده‌ی رحیمی جمع شدند و منتظر بودند که مراسم عقد آغاز شود. در این مراسم، یک ملا به نام حاج‌آقا حاضر شد تا خطبه‌ی عقد را بخواند.

حاج‌آقا با آغاز خطبه‌ی عقد، جمله‌ی معروف “بسم الله الرحمن الرحیم” را با صدای بلند و با شور و شوق گفت. این جمله نشان‌دهنده‌ی آغاز مراسم عقد و شروعی تازه برای زندگی مشترک زهرا و محمد بود. همه حاضرین با شنیدن این جمله، لبخندی بر لب داشتند و با خوشحالی دعا می‌کردند که این ازدواج به خیر و خوشبختی انجام شود.

این داستان به ما یادآوری می‌کند که مراسم عقد با جمله‌ی “بسم الله الرحمن الرحیم” آغاز می‌شود و نشان‌دهنده‌ی شروعی تازه و پربرکت برای زندگی مشترک است. همان‌طور که ضرب‌المثل “عقد که می‌شه، خطبه‌ی بسم الله می‌شه” می‌گوید، با آغاز مراسم عقد و خواندن خطبه‌ی بسم الله، زندگی مشترک زوجین آغاز می‌شود و امید به برکت و خوشبختی در دل‌ها جاری می‌شود.