ملا عبدالله شوشتری (درگذشت ۱۰۲۱ قمری) یکی از برجسته‌ترین فقها، اصولیان و محدثان شیعه در قرن یازدهم هجری بود. او از شاگردان مقدس اردبیلی و محقق ثانی بود و در حوزه‌های علمیه نجف و اصفهان نقش مهمی در ترویج علوم اسلامی داشت.
تحصیلات و اساتید
ملا عبدالله شوشتری در شوشتر متولد شد و پس از کسب مقدمات علوم دینی، به نجف اشرف مهاجرت کرد. در آنجا نزد اساتید بزرگی همچون مقدس اردبیلی، محقق ثانی، شیخ ابراهیم عاملی و احمد بن نعمت‌الله عاملی به تحصیل پرداخت. پس از سال‌ها تحصیل و تدریس در نجف، به ایران بازگشت و در اصفهان ساکن شد، جایی که به یکی از برجسته‌ترین علمای آن دوران تبدیل شد.
شاگردان و تأثیر علمی
ملا عبدالله شوشتری شاگردان برجسته‌ای تربیت کرد که بعدها خود از علمای بزرگ شدند. از جمله شاگردان او می‌توان به محمدتقی مجلسی، میرداماد، محقق خوانساری، محقق سبزواری، شیخ لطف‌الله میسی و سید مصطفی تفرشی اشاره کرد. او در حوزه علمیه اصفهان نقش مهمی در گسترش علوم اسلامی داشت و باعث رونق بیشتر این حوزه شد.
آثار و تألیفت
ملا عبدالله شوشتری در زمینه‌های فقه، اصول، حدیث و رجال تألیفات متعددی دارد که برخی از مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:
تتمیم شرح قواعد الاحکام: شرحی بر اثر محقق کرکی
شرح ارشاد الاذهان: توضیحی بر کتاب علامه حلی
شرح الفیه: اثری در اصول فقه
حاشیه بر مختصر عضدی: بررسی و تحلیل کتاب مختصر عضدی
رساله فی عینیة صلاة الجمعة: پژوهشی درباره وجوب نماز جمعه.
فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی
ملا عبدالله شوشتری علاوه بر فعالیت‌های علمی، در امور اجتماعی و سیاسی نیز نقش داشت. او مدتی شیخ‌الاسلام اصفهان بود و به امور فقهی و قضایی شهر رسیدگی می‌کرد. نفوذ معنوی او در دستگاه صفویان باعث شد که شاه عباس صفوی موقوفات معروفی را به پیشنهاد او بنا کند. همچنین در ساخت مسجد شیخ لطف‌الله و مدرسه ملا عبدالله در میدان نقش جهان نقش داشت.
وفات و میراث
ملا عبدالله شوشتری در سال ۱۰۲۱ قمری درگذشت و پیکر او در کربلا، در حرم امام حسین (ع) به خاک سپرده شد. میراث علمی و اجتماعی او همچنان در حوزه‌های علمیه مورد توجه است و آثار او در زمینه‌های فقه و اصول، از منابع مهم برای پژوهشگران محسوب می‌شود.