نرجس خاتون، مادر گرامی امام مهدی (عج)، بانویی پاکدامن و پرهیزگار است که نقشی حیاتی در تاریخ اسلام ایفا کرده است. او دختری از خاندان بزرگ‌زادگان و اشراف روم بود که نام اصلی او “ملیکه” بوده است. پدر او پادشاه روم شرقی و مادرش از نوادگان شمعون، وصی حضرت عیسی (ع)، بوده است. این انتساب نرجس خاتون به خاندان‌های بزرگ مسیحی و اسلامی، به داستان زندگی او ابعادی نمادین و معنوی می‌بخشد.
نرجس خاتون، در پی رؤیایی الهی، به اسلام علاقه‌مند می‌شود. در این رؤیا، حضرت فاطمه زهرا (س) و حضرت مریم (س) او را به این دین دعوت کردند و از ازدواج او با امام حسن عسکری (ع)، امام یازدهم شیعیان، خبر دادند. این رؤیا سرآغازی برای سفر زندگی او به سوی حقیقت و معنویت بود.
نرجس خاتون از طریق اتفاقاتی شگرف به سامرا، مقر امام حسن عسکری (ع)، می‌رسد. او به‌عنوان برده به یکی از یاران نزدیک امام فروخته می‌شود و به این ترتیب، شرایط ازدواج او با امام حسن عسکری (ع) فراهم می‌گردد. این ازدواج، نه تنها پیوندی خانوادگی بود، بلکه حامل پیامی معنوی برای جامعه اسلامی و نشانه‌ای از تقدیر الهی در تاریخ اسلام بود.
ثمره این ازدواج مبارک، تولد آخرین امام شیعیان، حضرت مهدی (عج)، است. نرجس خاتون با تقوا، پرهیزگاری و ایمان عمیق خود، تربیت این فرزند بزرگوار را بر عهده گرفت و شرایطی فراهم آورد که او بتواند رسالت خود را در هدایت بشر ایفا کند.
هرچند که زندگی نرجس خاتون کوتاه بود و او در زمان جوانی چشم از جهان فرو بست، اما نقش او در تاریخ اسلام به‌عنوان زنی شجاع، پارسا و متعهد جاودانه است. داستان زندگی او سرشار از معانی عرفانی، درس‌های اخلاقی و نشان‌دهنده تأثیر والای زنان در مسیر تاریخ و دیانت است.
این روایت، انعکاسی از اراده الهی و جایگاه ویژه او در میان زنان مقدس تاریخ است.