وهب بن عبدالله نصرانی، یکی از شخصیت‌های برجسته و تأثیرگذار در واقعه کربلا، به عنوان نمادی از ایمان، ایثار و شجاعت در تاریخ اسلام شناخته می‌شود. او از مسیحیان نجران بود و به همراه مادر و همسرش به دین اسلام گروید. وهب، تازه‌دامادی بود که در مسیر کربلا به کاروان امام حسین (ع) پیوست و با تمام وجود در راه حق و عدالت ایستادگی کرد.
وهب و خانواده‌اش در مسیر کربلا با امام حسین (ع) ملاقات کردند و با دیدن شخصیت و هدف والای ایشان، به یاران امام پیوستند. او که تازه مسلمان شده بود، با شجاعت و ایمان قوی خود در روز عاشورا به میدان نبرد رفت. وهب در میدان جنگ با شجاعت بی‌نظیری جنگید و دشمنان را به چالش کشید. او در حالی که تازه‌داماد بود، از زندگی دنیوی چشم پوشید و جان خود را در راه حق فدا کرد.
یکی از صحنه‌های تأثیرگذار زندگی وهب، وداع او با همسر و مادرش در روز عاشورا بود. همسر وهب از او خواست که در کنار او بماند و او را تنها نگذارد، اما مادرش او را تشویق کرد که در راه امام حسین (ع) بجنگد و به شهادت برسد. این لحظه نشان‌دهنده عمق ایمان و از خودگذشتگی خانواده وهب است.
وهب در میدان نبرد با شجاعت و قدرت جنگید و پس از نبردی سخت به شهادت رسید. دشمنان پس از شهادت او، سرش را از بدن جدا کردند و به سوی مادرش پرتاب کردند. مادر وهب، با شجاعت و ایمان، سر پسرش را به سوی دشمنان پرتاب کرد و گفت: «ما چیزی که در راه خدا داده‌ایم را پس نمی‌گیریم.» این جمله به عنوان نمادی از ایمان و ایثار در تاریخ اسلام باقی مانده است.
زندگی وهب بن عبدالله نصرانی، نمونه‌ای از ایمان و ایثار است که در تاریخ اسلام به یادگار مانده است. او با وجود تازه‌مسلمان بودن، با تمام وجود در راه حق ایستادگی کرد و جان خود را فدا کرد. داستان زندگی وهب، الهام‌بخش بسیاری از مسلمانان در طول تاریخ بوده و همچنان به عنوان الگویی برای ایمان و شجاعت شناخته می‌شود.