
ضربالمثل “کار نیکو کردن از پر کردن است” به معنای این است که انجام دادن یک کار به بهترین شکل ممکن نیازمند تمرین و تکرار است. برای اینکه مهارت کافی در انجام یک کار پیدا کنیم، باید آن را بارها و بارها تمرین کنیم. این ضربالمثل در مورد اهمیت تکرار و تمرین برای رسیدن به موفقیت و کسب مهارتهای لازم در انجام کارها صحبت میکند.
داستان این ضربالمثل به این صورت است:
روزی روزگاری در دهکدهای کوچک، جوانی به نام حسن زندگی میکرد. حسن آرزو داشت که در ساختن سفالگری به مهارت برسد و مانند استادان بزرگ دهکده کارهای زیبا خلق کند. او هر روز به کارگاه سفالگری دهکده میرفت و با علاقه و اشتیاق به کار استادان نگاه میکرد. یکی از استادان، که نامش استاد علی بود، مهارت زیادی در ساختن سفالهای زیبا داشت و حسن همیشه آرزو داشت روزی به مهارت او برسد.
یک روز، حسن به استاد علی نزدیک شد و گفت: “استاد، من خیلی دوست دارم که در ساختن سفالگری به مهارت برسم. آیا میتوانید به من یاد بدهید؟”
استاد علی با لبخندی گرم به حسن گفت: “البته، حسن جان. اما باید بدانی که کار نیکو کردن از پر کردن است. برای اینکه به مهارت برسی، باید بارها و بارها تمرین کنی و هرگز ناامید نشوی.”
حسن با اشتیاق قبول کرد و هر روز به کارگاه میرفت و زیر نظر استاد علی کار میکرد. ابتدا کارهایش خوب نبودند و سفالهایش شکسته و نازیبا بودند. اما حسن ناامید نشد و با تمرین و تلاش مداوم، روز به روز بهتر شد.
بعد از چند ماه، حسن به مهارت کافی در ساختن سفالگری رسید و توانست کارهای زیبایی خلق کند. او متوجه شد که تمرین و تکرار باعث شده که به آرزویش برسد و به یک سفالگر ماهر تبدیل شود.
این داستان نشان میدهد که برای رسیدن به موفقیت و مهارت در هر کاری، باید تمرین و تلاش مداوم داشت و هرگز ناامید نشد. همانطور که ضربالمثل “کار نیکو کردن از پر کردن است” میگوید، تکرار و تمرین باعث میشود که به بهترین شکل ممکن به مهارت برسیم.