آخوند خراسانی، با نام کامل ملا محمدکاظم خراسانی، یکی از برجسته‌ترین فقها، اصولیان و مراجع تقلید شیعه در قرن چهاردهم هجری قمری بود. او در ۱۲۵۵ قمری (۱۲۱۸ شمسی) در مشهد متولد شد و در طول زندگی خود تأثیر عمیقی بر فقه، اصول و سیاست ایران گذاشت.
تحصیلات و اساتید
آخوند خراسانی تحصیلات مقدماتی خود را در مشهد آغاز کرد و سپس برای تکمیل علوم اسلامی به سبزوار رفت و نزد حاج ملا هادی سبزواری فلسفه آموخت. پس از آن، به تهران سفر کرد و نزد ملا حسین خویی به تحصیل ادامه داد. در نهایت، به نجف مهاجرت کرد و از محضر شیخ مرتضی انصاری و میرزای شیرازی بهره برد.
فعالیت‌های علمی و تألیفات
آخوند خراسانی یکی از بزرگ‌ترین اصولیان شیعه بود و کتاب کفایة الاصول را تألیف کرد که همچنان یکی از منابع اصلی در علم اصول فقه محسوب می‌شود. او همچنین آثار دیگری مانند فوائد الاصول و درر الفوائد را نگاشت.
نقش سیاسی و حمایت از مشروطیت
آخوند خراسانی از حامیان اصلی نهضت مشروطه ایران بود و مشروطه را وسیله‌ای برای جلوگیری از ظلم و استبداد می‌دانست. او پس از به توپ بسته شدن مجلس توسط محمدعلی شاه قاجار، حکم جهاد و مبارزه علیه استبداد را صادر کرد. او همچنین با حضور نیروهای بریتانیا و روسیه در ایران و عراق مخالفت می‌کرد و مردم را به مقاومت در برابر استعمار ترغیب می‌نمود.
درگذشت
آخوند خراسانی در ۲۰ ذی‌الحجه ۱۳۲۹ قمری (۱۲۹۰ شمسی) در نجف درگذشت. برخی منابع مرگ او را مشکوک و ناشی از مسمومیت دانسته‌اند. پیکر او در حرم امام علی (ع) به خاک سپرده شد.