در شهری به نام کرمان، مردی به نام علی و زنی به نام زهرا زندگی می‌کردند. علی یک معلم تاریخ بود که در یک دبیرستان تدریس می‌کرد و زهرا یک مهندس معمار بود که در یک شرکت معتبر کار می‌کرد. آن‌ها سال‌ها با هم زندگی کرده بودند و در ابتدا زندگی‌شان پر از عشق و احترام بود.
اما با گذشت زمان، مشکلات و اختلافات بین علی و زهرا بیشتر شد. هر دو به دلیل مشغله‌های کاری و فشارهای زندگی، کمتر وقت برای یکدیگر داشتند و این باعث شد که فاصله بین آن‌ها بیشتر شود. آن‌ها تلاش کردند تا مشکلاتشان را حل کنند، اما هر بار که سعی می‌کردند، به نظر می‌رسید که مشکلات جدیدی به وجود می‌آید.
یک روز، علی و زهرا تصمیم گرفتند که به مشاوره خانواده بروند تا شاید بتوانند راه‌حلی برای مشکلاتشان پیدا کنند. اما پس از چند جلسه مشاوره، متوجه شدند که اختلافاتشان عمیق‌تر از آن است که بتوانند به راحتی حل کنند. آن‌ها تصمیم گرفتند که بهترین راه برای هر دو، جدایی و طلاق است.
طلاق برای علی و زهرا آسان نبود. آن‌ها باید با احساسات پیچیده‌ای مانند غم، خشم و ناامیدی کنار می‌آمدند. اما با گذشت زمان، هر دو توانستند به زندگی جدیدی عادت کنند و راه‌های جدیدی برای خوشبختی پیدا کنند. علی به تدریس ادامه داد و زهرا نیز به شغل خود بازگشت و هر دو توانستند با حمایت دوستان و خانواده‌هایشان، زندگی جدیدی را آغاز کنند.
اما برخلاف داستان‌های دیگر، علی و زهرا پس از طلاق همچنان دوستان خوبی باقی ماندند. آن‌ها تصمیم گرفتند که به جای قطع کامل ارتباط، به یکدیگر کمک کنند و از تجربیاتشان برای رشد شخصی و حرفه‌ای استفاده کنند. علی و زهرا با هم پروژه‌های مشترکی را آغاز کردند و توانستند با همکاری یکدیگر، موفقیت‌های جدیدی کسب کنند.
این داستان نشان می‌دهد که گاهی اوقات، حتی پس از پایان یک رابطه، می‌توان به دوستی و همکاری ادامه داد و از تجربیات گذشته برای ساختن آینده‌ای بهتر استفاده کرد. علی و زهرا هر دو توانستند پس از طلاق، زندگی جدیدی را آغاز کنند و به دنبال خوشبختی خود باشند.