به داستان ضرب‌المثل دو نفر که با هم ازدواج می‌کنند، مانند دو تا میخ و سنگ هستند توجه کنید.
در یک روستای کوچک و دلنشین، دو خانواده به نام‌های خانواده‌ی علیزاده و خانواده‌ی مرادی زندگی می‌کردند. این دو خانواده از قدیم با هم دوست بودند و رابطه‌ای نزدیک و صمیمی داشتند. دختر خانواده‌ی علیزاده، نامش فاطمه بود و پسر خانواده‌ی مرادی، نامش رضا بود. این دو جوان با علاقه‌ی فراوان به هم تصمیم گرفتند که با هم ازدواج کنند.
روز مراسم عقد و عروسی فرا رسید و همه اقوام و دوستان در جشن آن‌ها شرکت کردند. عروس و داماد در لباس‌های زیبا و مجلل حاضر شدند و همه حاضرین از زیبایی و خوش‌پوشی آن‌ها خوشحال بودند. اما پس از گذشت روزها و هفته‌ها، زندگی مشترک واقعی آغاز شد و فاطمه و رضا با چالش‌ها و مشکلات روزمره زندگی مشترک روبرو شدند.
فاطمه و رضا که هر دو جوان و بی‌تجربه بودند، گاهی اوقات با هم ناسازگاری داشتند و برخوردهای شدیدی میان آن‌ها رخ می‌داد. در این مواقع، فاطمه مانند میخی بود که به نظر می‌آمد از شدت فشارها و مشکلات شکسته شود، و رضا مانند سنگی بود که به نظر می‌آمد نتواند تغییر کند و سازگار شود. اما با گذشت زمان و با عشق و تلاش فراوان، آن‌ها یاد گرفتند که چگونه با هم سازگاری کنند و مشکلات را پشت سر بگذارند.
آن‌ها فهمیدند که برای موفقیت در زندگی مشترک، باید همانند میخ و سنگی باشند که با هم در تعامل قرار می‌گیرند و با هم کار می‌کنند تا خانه‌ای محکم و استوار بسازند. فاطمه و رضا با تلاش و صبر و تحمل، زندگی مشترکشان را به بهترین نحو ممکن ساختند و در کنار هم خوشبخت و موفق شدند.
این داستان به ما یادآوری می‌کند که زندگی مشترک نیاز به سازگاری و تحمل دارد و زوجین باید با هم کار کنند تا مشکلات را پشت سر بگذارند و زندگی مشترکشان را به بهترین نحو ممکن بسازند. همان‌طور که ضرب‌المثل “دو نفر که با هم ازدواج می‌کنند، مانند دو تا میخ و سنگ هستند” می‌گوید، باید با تلاش و صبر و تحمل، مشکلات را حل کرد و زندگی مشترک را ساخت.