شیخ محمد کوهستانی (۱۲۶۷-۱۳۵۱ خورشیدی) یکی از برجسته‌ترین علمای شیعه و عرفای معاصر بود که نقش مهمی در ترویج علوم دینی و تربیت شاگردان برجسته داشت. او در روستای کوهستان بهشهر متولد شد و از همان دوران کودکی علاقه زیادی به علوم دینی نشان داد. پس از از دست دادن پدرش، که خود از علمای منطقه بود، تحصیلات ابتدایی خود را در بهشهر و بابل آغاز کرد و سپس برای ادامه تحصیل به مشهد رفت. در مشهد، در مدرسه میرزا جعفر به مدت ۱۳ سال به تحصیل علوم دینی پرداخت و سپس برای تکمیل دانش خود راهی نجف شد.
در نجف، شیخ محمد کوهستانی از محضر استادان بزرگی همچون سید ابوالحسن اصفهانی، محمدحسین نائینی و ضیاءالدین عراقی بهره برد و موفق به دریافت اجازه اجتهاد شد. پس از ۹ سال تحصیل در نجف، در سال ۱۳۴۸ قمری به ایران بازگشت و در زادگاه خود حوزه علمیه‌ای تأسیس کرد که به یکی از مراکز مهم علمی مازندران تبدیل شد. این حوزه با حدود ۲۰۰ طلبه، نقش مهمی در تربیت علمای برجسته ایفا کرد.
شیخ کوهستانی علاوه بر تدریس، در مبارزات دینی و اجتماعی نیز فعال بود. او در برابر سیاست‌های ضد دینی رضاخان ایستادگی کرد و به تبلیغ و آگاهی‌بخشی مردم پرداخت. از شاگردان برجسته او می‌توان به سید عبدالکریم هاشمی نژاد، سید حسن شجاعی کیاسری، محمد فاضل استرآبادی و نورالله طبرسی اشاره کرد.
ویژگی‌های اخلاقی و عرفانی شیخ محمد کوهستانی نیز بسیار برجسته بود. او به زهد و تقوا شهرت داشت و بسیاری از شاگردانش از کرامات عرفانی او سخن گفته‌اند. در نهایت، در سال ۱۳۵۱ خورشیدی درگذشت و پیکرش در جوار حرم امام رضا (ع) در رواق دارالسیاده به خاک سپرده شد.