در اینجا داستانی برای ضرب‌المثل عشق و محبت زبان مشترک انسان‌هاست آورده شده است.
در یک روستای کوچک و دلنشین، مردی به نام علی زندگی می‌کرد که همیشه به محبت و عشق به دیگران معروف بود. علی با مهربانی و لبخند به همه کمک می‌کرد و مردم روستا او را به عنوان فردی دل‌پاک و خیرخواه می‌شناختند. او باور داشت که عشق و محبت می‌تواند انسان‌ها را به هم نزدیک کند و تفاوت‌ها را از بین ببرد.
یک روز، خانواده‌ای از یک کشور دوردست به روستای علی آمدند. آن‌ها به دنبال مکانی برای زندگی و کار بودند و نمی‌توانستند به زبان محلی صحبت کنند. مردم روستا در ابتدا با شک و تردید به آن‌ها نگاه می‌کردند و نمی‌دانستند چگونه با آن‌ها ارتباط برقرار کنند.
علی با دیدن این خانواده، تصمیم گرفت که به آن‌ها کمک کند. او با لبخند و محبت به آن‌ها نزدیک شد و با حرکات دست و چهره سعی کرد که با آن‌ها ارتباط برقرار کند. علی به آن‌ها نشان داد که دوست و حامی آن‌هاست و به آن‌ها کمک کرد تا مکانی برای زندگی پیدا کنند.
به تدریج، مردم روستا نیز به مثال علی توجه کردند و با محبت و عشق به خانواده جدید خوش‌آمد گفتند. آن‌ها فهمیدند که عشق و محبت می‌تواند زبان مشترک همه انسان‌ها باشد و با آن می‌توانند تفاوت‌ها را از بین ببرند و به هم نزدیک شوند.
این داستان به ما یادآوری می‌کند که عشق و محبت می‌تواند همه انسان‌ها را به هم نزدیک کند و تفاوت‌ها را از بین ببرد. همان‌طور که ضرب‌المثل “عشق و محبت زبان مشترک انسان‌هاست” می‌گوید، با محبت و عشق می‌توانیم با هر فردی ارتباط برقرار کنیم و دنیایی بهتر و همدلانه‌تر بسازیم.